Dla liczny – Odessa – to, przede wszystkim, miasto nad morzem. Jednak, nie liczny znany fakt o tom, co znaczną część placu miasta zajmują parki i zielone strefy. Tylko przedstawcie: w przyczarnomorskich stepach, przy prawie pełnej nieobecności drzew, za bardziej czym dwóchsetletnią historię miasta pojawiły się tyle placów z zielonymi nasażdienijami. Zazielenienie Odessy – to ogromna praca, która była przyłożyła się odesytami w ciągu kilku setek lat…
Nieskomplikowanie domyślić się, co sadzonki tutaj trzeba było przywozić. W dalekie czasy pierwszych dziesięcioleci istnienia miasta ich dostarczali morzem – z Włoch i Francji, albo na karetach – po lądzie. Jednym z pierwszych, kto gruntownie pasował na problem zazieleniania Odessy był Hertzog de Richelieu, pomnik któremu teraz na Primorskiej alei. Właśnie dziękując mu, z czasem Odessa stanęła miastem akacji. Hertzog specjalnie zamawiał drzewa z Włoch i Francji, żeby pierwszym mieszkańcom Odessy i gościom miasta było przyjemne spacerować wzdłuż ulic. Oprócz tego, drzewa pomagały uchronić Odessu przed piaszczystymi burzami.
Pierwszymi «zielonymi» terytoriami w Odessie stanęli Miejski i Diukowskij ogrody. Latem pomagali pierwszym mieszkańcom Odessy uchronić się przed piekącym stepowym słońcem, a zimą – od przenikliwego wiatru. Pierwszy ogród botaniczny został posadzony, kiedy miastu było w sumie lisz 25 lat, to jest praktycznie 200 lat w tył. W te dalekie czasy kładł się na obszarze współczesnego Lermontowowskiego sanatorium. Teraz on można odwiedzić na Francuskiej alei, ale – po poprzednim zapisie.
Tempa zazieleniania poszły znacznie szybciej z pojawieniem się wodociągu w Odessie. Odbyło się to w dalekim 1873 rokowi. Wtedy był najdłuższy i wysokiej technologii w Europie.
